Jezus żyje!

Gdy Jezus przyszedł w okolice Cezarei Filipowej, pytał swych uczniów: „Za kogo ludzie uważają Syna Człowieczego?” A oni odpowiedzieli: „Jedni za Jana Chrzciciela, inni za Eliasza, jeszcze inni za Jeremiasza albo za jednego z proroków”. Jezus zapytał ich: „A wy za kogo Mnie uważacie?”. Odpowiedział Szymon Piotr: „Ty jesteś Mesjasz, Syn Boga żywego”. Na to Jezus mu rzekł: „Błogosławiony jesteś, Szymonie, synu Jony. Albowiem ciało i krew nie objawiły ci tego, lecz Ojciec mój, który jest w niebie. Otóż i Ja tobie powiadam: Ty jesteś Piotr Opoka, i na tej opoce zbuduję mój Kościół, a bramy piekielne go nie przemogą. I tobie dam klucze królestwa niebieskiego: cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związane w niebie, a co rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązane w niebie”. (Mt 16,13-19)

Komentarz do Ewangelii

Ewangelista Mateusz zabiera nas dzisiaj na północ, do Cezarei Filipowej, do źródeł Jordanu. Miejsce, w którym rozgrywa się opisana scena, było tym obszarem, w którym w przeszłości oddawano cześć pogańskim bóstwom. Czczono tu bożka natury o imieniu Pan, zaś Herod Wielki wystawił świątynię ku czci Augusta. Z czasów rzymskich mamy tu wszechobecne ruiny świątyń i amfiteatru, natomiast groty przeznaczone dla posągów bożków i nisze wykute w skałach sięgają czasów greckich. I to w takim otoczeniu Jezus pyta uczniów, za kogo ludzie Go uważają i za kogo uważają Go uczniowie. Padają różne odpowiedzi, ale jedna jest szczególna. Piotr wyznaje, że Jezus jest Mesjaszem, Synem Boga żywego. Jezus dostrzega jego wiarę, wie, że to objawił mu sam Bóg i czyni z Piotra opokę, na której zbuduje swój Kościół. Kościół, którego bramy piekielne nigdy, do końca świata nie przemogą.
A kim dla mnie jest Jezus? Niejednokrotnie stajemy w życiu przed koniecznością opowiedzenia się po właściwej stronie. Czy zawsze jest to ta Boża strona? Bóg jednak zna nasze serca i nic przed Nim nie ukryjemy. Wybór należy do nas.